خبرروز

در این بین، معدود حرکت‌های زیبایی در حیطه فرهنگ از برخی باشگاه‌های ما سر می‌زند که معمولا در هیاهوی حاشیه‌ها و بوق و کرناهای پوچ، محو می‌شود.

از جمله این اقدامات شایسته، حرکت هرساله باشگاه سپاهان در آزادسازی زندانیانی است که فقط به دلیل مشکلات مالی در بند قرار گرفته‌اند.

سپاهان، امسال هم به‌رسم سال‌های گذشته، با پرداخت بدهی‌های 30 نفر از زندانیان، زمینه رهایی آنها از حبس و بازگشت به دامان خانواده‌ها و جامعه خود را فراهم کرد؛ چنین اقدام درخور توجهی، افزون بر این که موجب شادمانی دل‌های بسیاری و برخورداری جامعه از خدمات و توانایی‌های نیروهای توانمند خود در عرصه‌های تولید، آموزش یا خدمات می‌شود، بار مالی بالایی را که تعدد زندانیان بر گرده جامعه می‌افکند هم کاهش داده و موجب می‌شود چنین بودجه‌ای به جای صرف شدن در محیط‌هایی چون زندان، در مصارف باارزشی نظیر ساخت مدارس، مراکز تفریحی، دانشگاه‌ها، مراکز دینی، مراکز بهداشتی ـ درمانی و حتی ورزشگاه‌ها صرف شود.

به هر حال، سپاهان که طی سه سال اخیر هر سه جام قهرمانی لیگ برتر فوتبال ایران را بر فراز سر برده است و در فوتبال آسیا، مدعی کسب جام قهرمانی است با انجام چنین حرکات فرهنگی شایسته‌ای نشان می‌دهد، برای رسیدن به موفقیت باید به شکل پرقدرت و با نگاه باز و همه‌جانبه‌نگرحرکت کرد. چه‌بسا باشگاه‌هایی که با صرف هزینه‌های بیشتری نسبت به زردپوشان اصفهانی، تنها به جذب بازیکنانی پرنام و نشان پرداختند، در حالی که نه در ابعاد فنی توانستند با سپاهانی‌ها رقابت کنند و نه در ابعاد فرهنگی، کوچک‌ترین اثر انگشتی از خود برجا گذاشتند. شاید چنین باشگاه‌هایی هم با اعمال مدیریت قوی‌تر و کاستن مخارج اضافی و پرت خود، توانایی انجام امور خیرخواهانه و فرهنگی را پیدا می‌کردند.

اقدام‌هایی که بر جایگاه مردمی و محبوبیت هرچه بیشتر یک باشگاه می‌افزاید و در چنین فضایی، با افزودن هرچه بیشتر استقبال و حمایت‌های مردمی، بر درآمدهای یک باشگاه و امکان ایجاد موفقیت‌های بعدی آن اضافه خواهد کرد. در حقیقت، باشگاهی مثل سپاهان مسیری را یافته که رقبایش آن را گم کرده‌اند.

مجید عباسقلی - گروه ورزش

جام جم

http://www.jamejamonline.ir/newstext.aspx?newsnum=100813142135